Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συνδέσμου, βασικοί στόχοι του συνεδρίου είναι οι εκπαιδευτικοί και κληρικοί θεολόγοι της Κρήτης και οι λοιποί σύνεδροι:
Να ενημερωθούν για τις επίκαιρες εξελίξεις στο χώρο των νέων Τεχνολογικών Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και τις σύγχρονες τάσεις για τη χρήση τους στο παιδαγωγικό έργο.
Να γνωρίσουν αξιόπιστες εφαρμογές, που είναι αξιοποιήσιμες στην εκπαιδευτική διαδικασία και κυρίως τη διδακτική πράξη, καθώς επίσης στο εκκλησιαστικό έργο και την ποιμαντική επικοινωνία και διδαχή.
Να πληροφορηθούν και ευαισθητοποιηθούν για διδακτικές και ποιμαντικές χρήσεις προηγμένων συνεργατικών εφαρμογών διαδικτύου.
Να ενημερωθούν για καλές πρακτικές χρήσεων της νέας τεχνολογίας στο έργο της αγωγής και να προβληματιστούν για περιπτώσεις τυχόν κινδύνων.
Να διαλεχθούν για τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών και να προβάλλουν παραδείγματα εφαρμογών και πρακτικών που ήδη αξιοποιούν στο έργο τους.
Προσκεκλημένοι εισηγητές είναι:
Βασίλειος Γιούλτσης, ομ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης: Η Πληροφορική στην Εκπαίδευση και την ποιμαντική διακονία: Τεχνολογική πρόκληση ή "μεταφυσική" υπεροψία;.
Γεώργιος Μαστοράκης, Επίκουρος Καθηγητής στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Κρήτης: Δίκτυα επόμενης γενιάς και Εκκλησία.
Βασιλική Μητροπούλου, Επίκουρος Καθηγήτρια της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης: Από τον παραδοσιακό στο διαδραστικό πίνακα. Εφαρμογή στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Πρωτοπρ. Ευάγγελος Η. Μαρκαντώνης, χημικός-θεολόγος, M-ed, Υπεύθυνος Κέντρου Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ευαισθητοποίησης Αρχιεπισκοπής Αθηνών: Νέες Τεχνολογίες - εργαλεία εκπαίδευσης και ποιμαντικής πρακτικής.
Αρχ. Καλλίνικος Μαυρολέων, Ηγούμενος Ι. Μ. Αγίου Γεωργίου Βασσών Καρπάθου, εκπαιδευτικός: Συνάντηση με τους νέους στο διαδίκτυο.
Πάνος Κωνσταντόπουλος, Πρόεδρος του Τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού
Πανεπιστημίου Αθηνών: Ψηφιακός χώρος και "ηλεκτρονική μάθηση".
Επιπλέον θα παρουσιάσουν εργασίες τους οι εκπαιδευτικοί:
Δημήτρης Σπυρόπουλος, καθηγητής θεολόγος: Wiki: Πρόσκληση συνεργασίας σε καιρούς απομόνωσης.
Στέφανος Παναγιωτόπουλος, καθηγητής θεολόγος: Μορφές ψηφιακής αξιολόγησης και εκπαιδευτικής δικτύωσης.
Παναγιώτης Ασημακόπουλος, καθηγητής θεολόγος: Πολυμεσικές εφαρμογές στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Μηνάς Τσικριτσής: Δόμηση εκπαιδευτικού λογισμικού στα Θρησκευτικά.
Γεώργιος Βαρδαβάς, καθηγητής θεολόγος: Θεολογικές "Ιστοδρομίες".
Γεώργιος Στριλιγκάς, Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων: Σελίδες wiki και εκπαιδευτικά δίκτυα. Δύο παραδείγματα.
Όταν κατακλυζόμαστε από τις προκλήσεις και τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών είναι θετικό στοιχείο ότι οι θεολόγοι της Κρήτης συζητούν, προβληματίζονται, και αναζητούν σύγχρονες καλές πρακτικές για την προαγωγή του εκπαιδευτικού έργου τους. Ζούμε μια περίοδο που χρειαζόμαστε καλούς δασκάλους αλλά ταυτόχρονα και ενημερωμένους και ευαίσθητους για όσα θετικά κομίζει η επιστήμη και η τεχνική.
Από την άλλη πλευρά, σε μια εποχή διαιρέσεων και φανατισμών, το μάθημα των Θρησκευτικών καλείται να αξιοποιήσει κάθε προσφερόμενο μέσο με σκοπό την προαγωγή της αλληλογνωριμίας, της αλληλοκατανόησης και της καταλλαγής. Η καλή χρήση των νέων τεχνολογιών και των προηγμένων συνεργατικών εργαλείων του διαδικτύου, στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών, μπορεί να υποστηρίξει σημαντικά την έρευνα, τη μελέτη, την κατανόηση της τοπικής θρησκευτικής ιστορίας και παράδοσης, αλλά και ζητημάτων που αφορούν στο θρησκευτικό φαινόμενο που έχουν πανανθρώπινη σημασία. Παράλληλα μπορεί να βοηθήσει την προώθηση της συνεργατικότητας, την ερευνητική και ανακαλυπτική μάθηση, τη δημιουργική και κριτική διδασκαλία.
Επιπλέον, όλα αυτά έρχονται να αναδείξουν και να υπενθυμίσουν για ακόμη μια φορά τη μακραίωνη στάση της Ορθόδοξης παράδοσης και θεολογίας απέναντι στην πρόοδο και τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η στάση αυτή ανακεφαλαιώνεται πολύ εύστοχα στο μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου προς το συνέδριο: Η Εκκλησία, για την επίτευξη του σωτηριολογικού έργου της μέσω της ποιμαντικής, ανταποκρίνεται στις νέες ανάγκες, συνθήκες και προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας «προσαρμοζομένη αλλ’ ουχί αφομοιουμένη με αυτήν». Και ακόμη, η ποιμαντική της Εκκλησίας, αλλά και κάθε εκπαιδευτική διαδικασία, οφείλει να χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες «ως μέσον διαποιμάνσεως και επικοινωνίας ουχί δε ως αυτοσκοπόν».
Από το Δ.Σ. του Παγκρήτιου Συνδέσμου Θεολόγων
