απόσπασμα γράμματος, Δεκέμβριος, 1940.
«...Πριν λίγη ώρα ήλθε στο νοσοκομείο ο Γρηγόρης, που ο καημένος είναι τυφλός από βλήμα και επιστρέφει σπίτι του, κοντά στους δικούς του, πολύ καταβεβλημένος και πονεμένος, όχι μόνο γιατί έχασε το φως του, μα και γιατί δεν μπορεί να πολεμήσει πια για την πατρίδα. Μη σας φαίνεται παράξενο, πονούσε πιο πολύ που έ βγαινε έκτος μάχης παρά για το φως του που έχα σε γιατί, όπως μου έλεγε, χωρίς μάτια ζει ο άν θρωπος, χωρίς λεύτερη πατρίδα όμως πεθαίνει κάθε μέρα...».Από τα χιονισμένα Αλβανικά βουνά
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ
Ανθυπολοχαγός
agiosvasileiospeiraiws.blogspot.com
