(Ἑβρ. ε΄ 22 - στ΄ 2)
ΚείμενοΑδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι ἀλλήλοις φθονοῦντες. Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.
Απόδοση
Αδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ καλοσύνη, ἡ ἀγαθότητα, ἡ πίστη, ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια. Τίποτε ἀπ’ αὐτὰ δὲν καταδικάζει ὁ νόμος. Ἄλλωστε ὅσοι εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἔχουν σταυρώσει τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό τους μαζὶ μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες του. Ἀφοῦ, λοιπόν, ζοῦμε μὲ τὴ δύναμη του Πνεύματος, πρέπει ν’ ἀκολουθοῦμε τὸ Πνεῦμα. Ἂς μὴ γινόμαστε ματαιόδοξοι, ἂς μὴν προκαλοῦμε κι ἂς μὴ φθονοῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ἂν κάποιος, ἀδελφοί μου, βρεθεῖ νὰ κάνει κάποιο παράπτωμα, ἐσεῖς ποὺ ἔχετε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν διορθώνετε μὲ πραότητα. Προσέχετε μόνο νὰ μὴν παρασυρθεῖτε κι ἐσεῖς ἀπὸ τὸν πειρασμό. Νὰ σηκώνετε ὁ ἕνας τὸ φορτίο τοῦ ἄλλου, κι ἔτσι θὰ ἐφαρμόσετε πλήρως τὸν νόμο τοῦ Χριστοῦ.
