«Κατά τή θεία εὐχαριστία αὐτές τίς εὐχαριστήριες εὐχές νά λέτε.
Πρῶτα γιά τό ποτήριο· σέ εὐχαριστοῦμε, Πατέρα μας, γιά τήν ἁγία Ἄμπελο τοῦ Δαυΐδ τοῦ δούλου σου, πού μᾶς τή χάρισες διά τοῦ υἱοῦ σου Ἰησοῦ· σέ ἐσένα ἄς εἶναι ἡ δόξα στούς αἰῶνες.
Γιά δέ τόν ἄρτο· σέ εὐχαριστοῦμε, Πατέρα μας, γιά τή ζωή καί τή γνώση πού μᾶς χάρισες διά τοῦ υἱοῦ σου Ἰησοῦ· σέ ἐσένα ἄς εἶναι ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Ὅπως αὐτός ὁ ἄρτος ἦταν σκορπισμένος πάνω στά ὄρη καί μαζεύθηκε καί ἔγινε ἕνας, ἔτσι ἄς μαζευθεῖ καί ἡ Ἐκκλησία σου ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς στή Βασιλεία σου. Διότι δική σου εἶναι ἡ δόξα καί ἡ δύναμη, διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στούς αἰῶνες.
Καί κανείς νά μή μεταλάβει ἀπό τόν ἄρτο καί τόν οἶνο, παρά μονάχα ὅσοι βαπτίσθηκαν στό ὄνομα τοῦ Κυρίου».
ΔΙΔΑΧΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
(α΄ - γ΄ αἰών)
«Οἱ Ἀποστολικοί Πατέρες», ἐκδ. ΑΣΤΕΡΟΣ, σελ. 19 Θ (1-5)
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΧΙΜ. ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ