Ο oμότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης ήταν ο ομιλητής της διάλεξης, που οργάνωσε η Σχολή Γονέων -- Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης
τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011. Το θέμα του ήταν Η επικοινωνία με τα παιδιά μας.
Τι είναι η επικοινωνία και πως αυτή μπορεί να γίνει; Η επικοινωνία μπορεί να γίνει με μια ερώτηση, με μια φράση, με ένα διάλογο, με τη ζωγραφική, τη μουσική κ.τ.λ. Όμως ουσιαστική επικοινωνία είναι η συνάντηση, η παιδαγωγική καθοδήγηση, η προσπάθεια θεραπείας ενός προβλήματος με τον άλλον, το συναλγείν και συμπονείν με τον άλλο.
Η επικοινωνία γίνεται σε αισθητηριακό επίπεδο, σε αντιληπτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο προσδοκίας. Υπάρχει επίσης η ασυνείδητη επικοινωνία και η λεγόμενη πνευματική επικοινωνία (πνευματικότητα). Έτσι, όταν συναντηθούν δύο άνθρωποι, για να είναι αποτελεσματική η επικοινωνία πρέπει να υπάρξει μέσα τους η ψυχική και πνευματική συνάντηση. Δηλαδή η αλλοίωση και η ένωση των ψυχών τους.
Αλλά τι συμβαίνει στην εποχή μας; Επικοινωνούμε ή όχι; Οι εμπειρίες μας δείχνουν πως όχι. Οι καρδιές των ανθρώπων έχουν γίνει σήμερα σιδερένιες λόγω της προσκόλλησής τους στην ύλη, στην αλόγιστη, υπέρμετρη κατανάλωση. Οι άνθρωποι σήμερα δεν ενδιαφέρονται για το πνεύμα και τις πανανθρώπινες αξίες αλλά για την ύλη, το χρήμα. Σήμερα ο παράδεισος για τον άνθρωπο είναι ένα απέραντο σούπερ Μάρκετ, η ολοένα μεγαλύτερη κατανάλωση. Αυτό όμως οδηγεί στην προσκόλληση του με την ύλη, που επιφέρει αργά αλλά σταθερά τον πνευματικό θάνατο του ανθρώπου. Σήμερα υπάρχει μεγάλο υπαρξιακό κενό σ' όλους μας. Κι αυτό το κενό προσπαθούμε να το καλύψουμε με μεθόδους, που μας οδηγούν μακριά από την πνευματικότητα.
Με τα παιδιά ως γονείς και ως δάσκαλοι επικοινωνούμε με το παράδειγμα, με το βίωμα κι όχι μόνο με το λόγο. Πρέπει να επικοινωνούμε ως πρότυπα για τα παιδιά μας.
Αλήθεια γιατί τα παιδιά, ιδιαίτερα κατά την εφηβεία αντιδρούν δυναμικά θα έλεγα επιθετικά; Ποιος μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά τους και πως; Πως τα παιδιά αυτά θα συναντήσουν τον εσωτερικό πνευματικό τους κόσμο; Την ηρεμία και την ειρήνη; Φτάνουν τα προγράμματα των διαφόρων σχολείων; Η άποψή μου είναι πως όχι. Τα παιδιά χρειάζονται πέρα από τις γνώσεις την αγάπη τον πνευματικό λόγο, τον ίδιο το Χριστό. Η επικοινωνία, λοιπόν, είναι πρωτίστως πνευματικό έργο. Είναι η σύνδεση του ουρανού με τη γη.
τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011. Το θέμα του ήταν Η επικοινωνία με τα παιδιά μας.
Τι είναι η επικοινωνία και πως αυτή μπορεί να γίνει; Η επικοινωνία μπορεί να γίνει με μια ερώτηση, με μια φράση, με ένα διάλογο, με τη ζωγραφική, τη μουσική κ.τ.λ. Όμως ουσιαστική επικοινωνία είναι η συνάντηση, η παιδαγωγική καθοδήγηση, η προσπάθεια θεραπείας ενός προβλήματος με τον άλλον, το συναλγείν και συμπονείν με τον άλλο.
Η επικοινωνία γίνεται σε αισθητηριακό επίπεδο, σε αντιληπτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο προσδοκίας. Υπάρχει επίσης η ασυνείδητη επικοινωνία και η λεγόμενη πνευματική επικοινωνία (πνευματικότητα). Έτσι, όταν συναντηθούν δύο άνθρωποι, για να είναι αποτελεσματική η επικοινωνία πρέπει να υπάρξει μέσα τους η ψυχική και πνευματική συνάντηση. Δηλαδή η αλλοίωση και η ένωση των ψυχών τους.
Αλλά τι συμβαίνει στην εποχή μας; Επικοινωνούμε ή όχι; Οι εμπειρίες μας δείχνουν πως όχι. Οι καρδιές των ανθρώπων έχουν γίνει σήμερα σιδερένιες λόγω της προσκόλλησής τους στην ύλη, στην αλόγιστη, υπέρμετρη κατανάλωση. Οι άνθρωποι σήμερα δεν ενδιαφέρονται για το πνεύμα και τις πανανθρώπινες αξίες αλλά για την ύλη, το χρήμα. Σήμερα ο παράδεισος για τον άνθρωπο είναι ένα απέραντο σούπερ Μάρκετ, η ολοένα μεγαλύτερη κατανάλωση. Αυτό όμως οδηγεί στην προσκόλληση του με την ύλη, που επιφέρει αργά αλλά σταθερά τον πνευματικό θάνατο του ανθρώπου. Σήμερα υπάρχει μεγάλο υπαρξιακό κενό σ' όλους μας. Κι αυτό το κενό προσπαθούμε να το καλύψουμε με μεθόδους, που μας οδηγούν μακριά από την πνευματικότητα.
Με τα παιδιά ως γονείς και ως δάσκαλοι επικοινωνούμε με το παράδειγμα, με το βίωμα κι όχι μόνο με το λόγο. Πρέπει να επικοινωνούμε ως πρότυπα για τα παιδιά μας.
Αλήθεια γιατί τα παιδιά, ιδιαίτερα κατά την εφηβεία αντιδρούν δυναμικά θα έλεγα επιθετικά; Ποιος μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά τους και πως; Πως τα παιδιά αυτά θα συναντήσουν τον εσωτερικό πνευματικό τους κόσμο; Την ηρεμία και την ειρήνη; Φτάνουν τα προγράμματα των διαφόρων σχολείων; Η άποψή μου είναι πως όχι. Τα παιδιά χρειάζονται πέρα από τις γνώσεις την αγάπη τον πνευματικό λόγο, τον ίδιο το Χριστό. Η επικοινωνία, λοιπόν, είναι πρωτίστως πνευματικό έργο. Είναι η σύνδεση του ουρανού με τη γη.
agiazoni.gr/